سر خم می سلامت شکند اگر سبویی

نوشته های جعفر حسن خانی

سر خم می سلامت شکند اگر سبویی

نوشته های جعفر حسن خانی

ابنای زمان مظروف اند؛
که یا تهی مانند و یا لبریز از گنداب و یا لبالب می ناب.و چه خوش خواهد بود آدمی را که سبو باشد.
ملجأ عشق و لبالب می مستانه.
و چه خوش تر سرنوشتی است سبو را، که در میانه ی ساقی و خم و خمخانه؛
شکستن
آری شکستن
به فدای چشم مستش
بشکست اگر سبویی

۴ مطلب با موضوع «شاعرانه ها» ثبت شده است

۲۹بهمن

ماضی بعید

 

وقوف حماسه در منزگاه فردا

     و اکنون

اکنون زمان ماضی بعید، زمان سوفیست های پر طمطراق یونانی

     که شکوه جهل را می دهند نوید

          حماسه درنگ می کند از وقوع

               و زمان امتناع می کند از فردا

و انسان بودگی تمنای موجودِ افیون شده مغالطه ها

     حماسه درنگ می کند از وقوع

و موجود سکنا گزیده در ماضی بعید؛ می گماند اکنون را

و درنگ می کند از فردا

               از فردای سعید


نوشته ای از بنده؛ شکوه  از دانشگاه و علوم انسانی معاصر

جعفر حسن خانی
۱۲مهر

من نبودم

     بود روزی روزگاری

آن عیار مردی از ناجوانمردی،

جنگ

ما نه این باشیم

     دشمنان دادند رزم را آهنگ

     و در آن لحظه اندوه، غایت نیرنگ

پیر مردی که نیایش پرنیان هفت رنگ

                         داد پیغامی بهاری

من نبودم روزگاری

      و مادر هاجری دیگر

              پدر هم ابرَهیم، نه آذر

و ابراهیم، نه فرزندان به قربانگاه قربانی

                                   و اینان کرد قربانی

                                        به آن پیغام ربانی

و آن شب های نورانی

     که اندک بیش و کم افزون ظلمانی

و نجوای بیابان

     صدای گریه در انبوه نخلستان

نماز شب کمیل عاشور

   دوکوهه یا شلمچه هور

نه از مُردن

          نه از کُشتن

بِبُردند این تن خِشِ تن

که بَل بر راه معشوق این تن و هِشتن

و آن مردان مرد آیین

       شهادت را بر سینه زدند آذین

از برگ نوشته های شخصی

جعفر حسن خانی
۱۱مهر

خسته از پایدنت نادیدنت هر صبح چشمانم

نفیرم نغمه ایی از درد و من آنم

                      که ننگین است نسیانم

و باریدن گرفته است، این باران چشمانم

                       و از خاموشی خویشم فروزانم

و جویی در گذر، درختی بی ثمر

                           این روزگارانم

                         خسته از پایدنت، نادیدنت

                                              هر صبح چشمانم

و من آنم

   نه آرامم که از دیوانه وارانم

     و ای کاشم تو آیی؛ قبل از آنی که بیارامم

و من آنم

   که از یادت همی دلگرم و سوزانم

                                    نه من آنم

                                        که من هیچم

                                                    پریشانم

                                     تو را از عمق این احساس خواهانم

به امید آمدنش

برگ نوشته ایی از خودم


پاورقی:

شاعر مهمل گویی پیش جامی می‌گفت:

چون به خانه کعبه رسیدم دیوان شعر خود را از برای تیمّن و تبرّک بر حجرالاسود مالیدم

جامی گفت:

اگر آن را به آب زمزم می‌مالیدی بهتر بود!!!

جعفر حسن خانی
۰۸مهر

یاری نیست، تنهایی است

         وشب اندوه را جاری است

               و احساسم زمستانی است

   پیاپی این فلق بر خاک

         شفق را نیست از افلاک

              هوا سرد است و شاید هم کمی هولناک

   می گویند می آید

         و زود این شب، سحر ...شاید

               نگاهم صبح را پاید ...نگاهم صبح را پاید ...نگاهم صبح را پاید


پاورقی:

شاعرانه ایی از برگ نوشته هایم


جعفر حسن خانی